Het imposter syndroom, het is de donkere schaduw die ons niet gewoon achtervolgt maar letterlijk op onze schouder zit. Het haalt de grond vanonder je voeten, het blokkeert je bewegingen en snoert je de mond en ontneemt je adem weg.
Maar eigenlijk… is het een deel van jezelf. Of we dit nu willen of niet. Het wil het beste voor ons maar kan het niet fatsoenlijk uitdrukken. Het wil alleen door angst en onzekerheid te creëren je ‘behoeden’ van een misstap. Het zijn echter die misstappen die ons laten groeien. Dus ga eens aan tafel zitten met je imposter-fluisteraar. Zeg hem wat je wel wil horen… Practice creates light.
